Ten

<Soundtrack>

*Justin*

Stałem przed domem najlepszej przyjaciółki Caitlin i waliłem w drzwi.

- No dalej! Otwórz! – krzyknąłem.

Po czasie, który wydawał się wiecznością, drzwi nareszcie się otworzyły, ukazując Holly.

- Boże, Justin! – powiedziała. – Co Ty próbowałeś zrobić? Wyważyć mi drzwi?

Zignorowałem jej komentarz i wślizgnąłem się do domu, nie czekając na zaproszenie.

- Musimy pogadać.

- Dobrze… - odpowiedziała zdziwiona.

- Caitlin zaginęła.

- Co?! – krzyknęła. – Kiedy?!

- Kilka dni temu. – powiedziałem. –Zniknęła, nie uprzedzając nikogo. Dzisiejszego ranka, mama mi powiedziała, że zadzwoniła do rodziców mówiąc, że Seth zabrał ją na wakacje.

Holly potrząsnęła głową.

- Kłamała. – zaczęła. – Caitlin nie wyjechałaby tak po prostu, nikomu o tym nie wspominając.

- Pomyślałem to samo. – zgodziłem się szybko. – Ale nie mam pojęcia, gdzie Seth mógłby ją zabrać.

Holly przygryzła wargę, myśląc intensywnie.

- Pamiętam, jak Seth raz mówił, że jego dziadkowie mieszkali w przyczepie przed śmiercią, ale ona jest bliska zawalenia. Co za kretyn pojechałby do przyczepy, która może się zawalić?

- Kretyn, który nie chce, żeby ktoś go znalazł. – odpowiedziałem. – Gdzie jest ta przyczepa?

- Nie jestem pewna, ale Seth na pewno wspominał coś, że jest w lesie, około dziesięć minut drogi stąd.

- Dobrze, więc chodźmy. – powiedziałem.

Holly na mnie spojrzała.

- Jesteś szalony? Nie możesz po prostu iść do lasu i szukać przyczepy.

- Dlaczego nie? – zapytałem.

- Bo po prostu… tak nie można Justin! To może być niebezpieczne.

- Właśnie dlatego POWINNIŚMY iść. – wyjaśniłem.

- Myślę, że powinniśmy zostawić tą sprawę policji. – powiedziała.

- Nie słuchałaś niczego, co do Ciebie mówiłem? Policja wierzy, że ona jest na wakacjach. Poddali się.

Holly zmrużyła oczy.

- No dobrze..

Uśmiechnąłem się, gdy wbiegła po schodach na górę.

- Ashlynn! – krzyknęła. – Wychodzę z Justinem!

- Wszystko jedno. – odkrzyknęła. – Ale jeśli mama i tata się wkurzą, nie będę Cię kryła.

Holly zbiegła ze schodów, biorąc telefon i kurtkę.

- Chodźmy.

*Caitlin*

Szperałam po szafkach, gdy wreszcie znalazłam duży nóż.

Dźwięk samochodu Setha sprawił, że podskoczyłam i szybko wrzuciłam nóż z powrotem do szuflady. Nie spodziewałam się, że wróci tak szybko.

Usłyszałam, jak Seth trzasnął drzwiami i chwilę później zobaczyłam go stojącego w drzwiach z furią na twarzy i torebką w ręku.

- Masz pojęcie, w jakiej żenującej sytuacji się przez ciebie znalazłem? – warknął, patrząc na mnie.

Wzdrygnęłam się lekko, kiedy zaczął się do mnie zbliżać. Starałam się cofnąć, ale wpadłam na blat.

Trzęsłam się ze strachu.

- Idź zrobić ten cholerny test. – wcisnął torbę w moją dłoń.

Oddychałam ciężko. Mogłam wyczuć w jego oddechu alkohol i wiedziałam, że jakby się okazało, że jestem w ciąży, to by mnie zabił.

- TERAZ! – krzyknął, uderzając mnie w twarz.

Łzy spływały po mojej twarzy. Mocno trzymając torbę, pokuśtykałam w kierunku łazienki. Wchodząc do środka, starałam się zamknąć drzwi. Pomyślałam, że mogłabym po prostu zalać wodą ten test, ale Seth zatrzymał drzwi nogą.

- Niezła próba. Zamierzam mieć pewność, że mnie nie okłamiesz.

Płakałam, gdy odkręcałam butelkę wody i powoli z niej piłam. Byłam pewna na 95%, że jestem w ciąży. Moja miesiączka nigdy się nie spóźniała.

- Pośpiesz się! – warknął Seth.

Przerażona, szybko dokończyłam wodę. Seth patrzył na mnie niecierpliwie.

- To zajmie chwilkę. – powiedziałam, mając nadzieję, że zostawi mnie samą.

Zamiast tego, skrzyżował ręce na piersi

- Nigdzie się nie wybieram.

Zachciało mi się siku, więc otworzyłam pudełeczko i przeczytałam instrukcję. Gdy zrobiłam wszystko, co było konieczne, położyłam test na pralce i stanęłam przy zlewie. Musieliśmy odczekać pięć minut. Czułam, że Seth na mnie patrzy.

- Co? – zapytałam cicho.

- To wszystko twoja, pieprzona wina! – wrzasnął.

Chciałam wykrzyczeć mu w twarz, że tak naprawdę to jego wina, że to on się na mnie wyżywał, ale nie zrobiłam tego. Zamiast tego usiadłam na podłodze i przyciągnęłam kolana do klatki.

Gdy wyznaczony czas minął, powoli wstałam z podłogi. Podeszłam do pralki a łzy spływały po mojej twarzy. Spojrzałam na test i poczułam, że jest mi niedobrze, gdy zobaczyłam dwie kreski.

*Justin*

- Jesteś pewna, że ta przyczepa jest dziesięć minut drogi od twojego domu? – zapytałem, kontynuując prowadzenie mojego Range Rovera.

- Nie, Justin. Nie jestem niczego pewna! Mówiłam Ci, że to zły pomy..

Głośny hałas przerwał Holly.

- Co to było? – zapytała.

Wzruszyłem ramionami.

- Nie wiem, chodźmy zobaczyć.

Wyskoczyłem z samochodu. Holly spojrzała na mnie niepewna.

- Idziesz?

Przytaknęła głową, wysiadając z samochodu. Zamknąłem drzwi i zacząłem iść do miejsca, skąd dobiegł hałas. Zaczęliśmy przechodzić przez zarośla. Rośliny co chwilę smagały nas po ciele, ale nie zamierzaliśmy się zatrzymać.

Caitlin była w pobliżu, czułem to w sercu i w duszy.

- J-J-Justin. – odwróciłem się, zerkając na przerażoną Holly. – Spójrz tam.

Odwróciłem się jeszcze raz, zerkając na drzewo i tabliczkę, która była do niego przyczepiona.

- Uważaj, znalazłeś się na terenie prywatnym. Każdy intruz może zostać postrzelony.. Lub gorzej. – przeczytałem na głos.

Holly spojrzała na mnie szeroko otwartymi oczami.

- Myślisz, że to na poważnie? – zapytała.

- Oczywiście, że nie. – mój głos brzmiał sto razy pewniej, niż ja tak na prawdę byłem.

*Caitlin*

Schyliłam się w kącie, gdy  Seth podniósł krzesło i rzucił nim w ścianę obok mnie.

- Wszystko było w porządku, moje życie było w pieprzonym porządku, dopóki się w nim nie pojawiłaś! – wrzasnął. – Jesteś niczym! Jesteś jednym, wielkim problemem! Mam całe życie zaplanowane i nie zamierzam z niego zrezygnować tylko dlatego, że byłaś na tyle głupia, żeby pozwolić na to dziecko!

Gniew, który we mnie siedział, wylał się na zewnątrz.

- Ja?! – krzyknęłam. – Chciałam poczekać z tym do ślubu, ale nie dałeś mi wyboru! Za każdym razem, mówiłam Ci, że nie chcę seksu, ale nie słuchałeś mnie! Po prostu mnie biłeś, przypinałeś do łóżka i robiłeś co chcesz! Jestem zmęczona tym, że ciągle mnie obwiniasz! Nie zrobiłam absolutnie NIC złego! To wszystko twoja wina!

Seth był wkurzony, ale nie dbałam o to. O nic już nie dbałam.

Szarpnął mnie za włosy i uderzył mną o ścianę.

Pochylił się, by szepnąć mi do ucha.

- Gdy z tobą skończę, nie będzie miało znaczenia to, czyja to wina. Bo dziecka nie będzie. – pchnął mnie na ziemię i kopnął w brzuch, pozbawiając mnie powietrza.

Modliłam się cicho.  

Seth uderzył moją głową o ziemie, przez co na chwilę straciłam zdolność widzenia.

- Boże, pomóż mi.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mamy rozdział dziesiąty. Wiecie, że połowa części pierwszej za nami? :) Jak myślicie, co się dalej stanie?

Niestety pogoda jak na razie u mnie nie dopisuje, więc z wyjazdu nici :( Mam nadzieję, że chociaż Wy się dobrze bawicie. :)

Jak zauważyliście, postanowiłam wprowadzić coś takiego jak ‘soundtrack’. Mnie osobiście zawsze lepiej czytało się opowiadania, gdy leciała jakaś dopasowana muzyka. Piszcie w komentarzach co o tym sądzicie, czy pomysł Wam się podoba i mam tak dalej robić, czy może nie :)

Eh… Komentarze.. Co to się dzieje, że jest 11 obserwujących + informuję 25 osób na Twitterze a pod ostatnim rozdziałem pojawiło się tylko 8 komentarzy? Szczerze mówiąc, smutno mi trochę było, bo pomyślałam sobie, że może opowiadanie coraz mniej Wam się podoba. Proszę, piszcie chociaż uśmiechniętą, bądź smutną buźkę, żebym wiedziała, że w ogóle czytacie.

Dziękuję za ponad 3000 wyświetleń. WOW. To mnie pozytywnie zaskoczyło :)
Jeżeli ktoś jeszcze chciałby być informowany - piszcie :)

Kocham Was i miłego długiego weekendu! ♥

Swaggie. x