Two

*Caitlin*

Zaparkowałam samochód w pustym garażu i sztywno z niego wysiadłam. Weszłam do domu, włożyłam chleb do chlebaka, położyłam pączka na talerzu i nalałam sobie szklankę mleka. Spoglądając na zegarek, zdałam sobie sprawę, że jest już 7:15. Moi rodzice są na meczu piłki nożnej, gdzie gra mój młodszy brat – Christian. Stadion jest około półtorej godziny drogi stąd, mecz miał zacząć się o 7:30 i trwać do około 9:00 co oznacza, że nie powinni być w domu przed 11:00. Weszłam schodami na górę i zaczęłam przygotowywać sobie kąpiel z solą, aby złagodzić ból. Zsunęłam z siebie ubrania i spojrzałam na moje posiniaczone ciało, odbijające się w lustrze. Skóra na policzku, brzuchu i na wewnętrznej stronie ud zmieniła kolor na czarno-niebieski.

Westchnęłam.

Związałam włosy w kucyk i spięłam je na czubku mojej głowy. Wślizgnęłam się do wanny, zanurzając obolałe ciało w gorącej wodzie, gdy usłyszałam dźwięk telefonu komórkowego. Sięgnęłam po niego, uważając, by nie upuścić.

- Halo? – powiedziałam.

- Hej, Caitlin!

- Hej, Chaz. – uśmiechnęłam się. – Co robisz?

- Nic specjalnego, a jak z Tobą? Robisz coś pożytecznego?

- Po prostu odpoczywam. – odpowiedziałam.

- Oh, okej. Masz w domu trochę cukru pudru?

- Będę musiała sprawdzić, ale jestem pewna, że gdzieś jest. Dlaczego pytasz?

- Bo moja mama próbuje zrobić babeczki i nam zabrakło.

- Nie możecie iść do sklepu?

- Jestem zbyt leniwy. Mogłabyś PROSZĘ przynieść nam trochę? – zapytał.

Zaśmiałam się. – Jasne, daj mi 30 min.

- Dobrze -  powiedział. – bardzo Ci dziękuję.

- Do zobaczenia.

Odłożyłam telefon z powrotem na toaletę i zanurzyłam się w wodzie jeszcze na około 15 min. Po tym czasie wyszłam, delikatnie osuszyłam swoje ciało i owinęłam się moim pluszowy, różowym szlafrokiem. Podeszłam do komody i zaczęłam grzebać w szufladach. Wyciągnęłam biały sweter w różowe paski  oraz czarne rurki. Wsunęłam na siebie ubrania, wdzięczna, że sól złagodziła ból. Sięgnęłam po butelkę wody i połknęłam dwie tabletki przeciwbólowe. Westchnęłam wyciągając mój podkład i korektor do twarzy. Kiedy skończyłam, ciężko było zauważyć, że Seth mnie spoliczkował. Jeśli ktoś by zapytał, mogłabym powiedzieć, że spadłam z łóżka uderzając twarzą o szafkę nocną.

Gdy Seth zaczął bić mnie częściej, nauczyłam się dobrze to maskować. Rozpuściłam włosy i rozczesałam je. Opadły, perfekcyjnie okalając moją twarz, więc nie męczyłam się z zakręcaniem ich. Wyciągnęłam kurtkę z szafy, wsunęłam telefon i klucze do kieszeni spodni, wrzuciłam opakowanie cukru pudru do mojej torebki i byłam gotowa. Zaczęło robić się ciemno, ale uwielbiam nocne powietrze, więc chwyciłam latarkę i wyszłam z domu. Ruszyłam w stronę domu Chaz’a, gdy poczułam brzęczenie mojego telefonu. Wyciągnęłam go i odblokowałam. Ekran pokazywał, że mam nieodebraną wiadomość od Seth’a. Zmrużyłam oczy i zaczęłam czytać wiadomość.

Od: Seth

Do: Caitlin

Cześć kochanie.

Przepraszam za dzisiaj. Nie wiem co we mnie wstąpiło.

Wybaczysz mi?

Westchnęłam i zaczęłam pisać to, co zawsze mu odpisuję w takiej sytuacji.

Do: Seth

Od: Caitlin

Oczywiście.

Schowałam telefon do tylnej kieszeni spodni i kontynuowałam spacer. Walczyłam ze łzami, gdy zdałam sobie sprawę, że nie tylko ja zapomniałam o swoich urodzinach. Wszyscy zapomnieli. Wzdrygnęłam się, gdy wiatr mocniej zawiał. Gdy dotarłam pod dom Chaz’a, światła na ganku były zapalone. Zadzwoniłam do drzwi i po kilku sekundach w drzwiach stanął mój przyjaciel.

- Hej, Caitlin! – uśmiechnął się z ekscytacją.

- Hej, Chaz. – uśmiechając się, weszłam do mieszkania. – Przybyłam Ci na ratunek. Znowu. – powiedziałam, wskazując na swoją torbę.

Zaśmiał się.

- Dziękuję, możesz zanieść to do kuchni a później zejść do piwnicy? Jest tam coś, co musisz zobaczyć.

- Dobrze. – odpowiedziałam.

Popchnęłam drzwi kuchenne i położyłam opakowanie na blacie. Złapałam ciastko z talerza obok. Pani Somers jest naprawdę świetną kucharką. Otworzyłam drzwi do piwnicy i zeszłam schodami na dół. Byłam zdziwiona, że światła są wyłączone.

- Chaz? – zawołałam.

- WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO!

Zaczęłam mrugać przyzwyczajając oczy do nagłego światła i zobaczyłam przyjazne twarze, uśmiechające się do mnie.

Nie mogłam nic na to poradzić, zaczęłam płakać.

- O mój Boże! Wy.. – przerwałam czując łzy spływające mi po twarzy. – Dziękuję!

- Myślałaś, że zapomnieliśmy, prawda? – mój brat Christian zapytał, uśmiechając się.

Przytaknęłam

- Jak moglibyśmy zapomnieć? – Ryan zapytał. – Znamy się od dziecka.

Zaśmiałam się.

- Jesteście niesamowici! – uśmiechnęłam się.

- Co powiecie na to, żeby zacząć imprezę? – Chaz pogłośnił radio, z którego zaczęła lecieć Katy Perry Teenage Dream.

Zaczęłam przechadzać się po pokoju, rozmawiając z moimi bliższymi przyjaciółmi. Wszyscy moi znajomi tam byli. Wpadłam na moją najlepszą przyjaciółkę - Holly Peterson.

- Cześć dziewczyno. – uśmiechnęłam się, przytulając ją.

- Wszystiego najlepszego. – uśmiechnęła się. – Jak to jest dołączyć do klubu szesnastolatków?

Zaśmiałam się.

-Nie wiem, wciąż jestem w szoku, że to wszystko zorganizowaliście.

- Cóż.. Tak naprawdę to było wszystko pomys..

Resztę komentarza Holly zostało zagłuszone przez Chaz’a, który krzyczał do mikrofonu.

- CZY WSZYSCY DOBRZE SIĘ BAWIĄ? – wrzasnął.

- TAK! – ludzie odkrzyknęli.

- Nie widzieliście jeszcze wszystkiego! – powiedział. – Wszyscy idą na parkiet i zacznijmy tańczyć!

- Oh, to moja piosenka! – wykrzyknęła Holly ruszając na parkiet.

Zaśmiałam się, gdy nalewałam sobie picia. Nigdy nie byłam dobrą tancerką. Wolałam patrzeć jak inni ludzie to robią.

- No dalej solenizantko!

Odwróciłam się, by zobaczyć przed sobą Seth’a z przepraszającym wyrazem twarzy.

- Przecież wiesz, że ja nie tańczę. – powiedziałam.

- No dalej kochanie. To nie jest trudne!

Popchnął mnie na parkiet.

-  Brawo, Seth! – Chaz powiedział. – Przekonałeś Caitlin, by poszła potańczyć!

Seth mrugnął.

- Wiem jak z nią rozmawiać.

Chaz zachichotał.

- Okej, ludzie! Ryan będzie pokazywał jak tańczyć! Patrzcie na niego, jeśli tego nie wiecie!

Obserwowałam Ryan’a, po kolei wyjaśniającego każdy krok a ja byłam prawie pewna, że nie umiem tego powtórzyć.

Zanim spróbować, muzyka zaczęła grać i wszyscy tańczyli. Po dezorientacji, jaka nastąpiła u mnie kilka razy, załapałam o co w tym chodzi. To było miłe gdy wszyscy goście razem tańczyli.

- To było super, ale teraz mamy zamiar trochę spowolnić. Tak więc każdy chłopak łapie dziewczynę! – Chaz ogłosił przez głośniki.

Seth natychmiast przycisnął mnie blisko siebie, gdy rozbrzmiała piosenka L-O-V-E śpiewana przez Nat King Cole. To była stara piosenka, ale wszyscy wiedzieli, że była moją ulubioną.

- Przepraszam za wcześniej. – chłopak wyszeptał do mojego ucha – Naprawdę nie wiem co we mnie wstąpiło. To się więcej nie powtórzy, obiecuję.

Nic nie odpowiedziałam. Przepraszanie i obietnice Seth’a nic już dla mnie nie znaczyły, bo wiedziałam, że jego smutek trwa tylko do czasu, aż się znowu nie wścieknie.

- Kocham Cię – kontynuował. – Czasami po prostu przeraża mnie myśl, że mógłbym Cię stracić a strach sprawia, że ludzie robią szalone rzeczy.

Czułam na sobie czyjś ciężki wzrok i miałam ochotę się odwrócić, by spojrzeć za siebie, ale Seth miał ręce owinięte wokół mnie tak mocno, że nie mogłam się ruszyć.

Chłopak nadal szeptał czułe słówka – które dla mnie dosłownie nic nie znaczą – do mojego ucha aż piosenka się skończyła.

- To było zabawne, ale co za dużo to niezdrowo. Tak! Pomieszajcie się i za chwilę będziemy grać w gry! – Chaz krzyknął.

- Chodźmy do stołu z przekąskami. – Seth zasugerował.

- Idź sam, ja muszę do toalety. – odpowiedziałam.

Gdy Seth przytaknął, ruszyłam w stronę łazienki. W kolejce przede mną stały trzy osoby.

- Więc.. podoba Ci się impreza? – Chaz zapytał.

Odwróciłam się.

- Tak! Bardzo dobrze się bawie! – uśmiechnęłam się. – Szkoda, że tyle ludzi czeka w kolejce do toalety.

- Oh, no wiesz, możesz użyć łazienki na górze, moja mama nie będzie miała nic przeciwko – powiedział. – Tylko nie pozwól korzystać z niej nikomu innemu.

- Nie pozwolę, dziękuję. – uśmiechnęłam się.

Weszłam po schodach na piętro i weszłam do toalety. Gdy byłam gotowa do wyjścia, zerknęłam w lustro. Moje włosy były wciąż ułożone i siniaki były zakryte. Wyglądałam dobrze!

Popchnęłam drzwi od łazienki i wyjęłam telefon. Patrząc w dół na ekran, pisałam sms’a, gdy się z kimś zderzyłam.

- Oh! Przepraszam! – powiedziałam, zerkając w górę.

Wstrzymałam oddech, gdy zauważyłam chłopaka, który stał przede mną, ubrany w turkusową bluzę z kapturem, białe rurki i turkusowe buty.

Oczywiście, to był nikt inny jak Justin Bieber. 

-----------------------------------------------------------------------------------------

Mamy rozdział drugi! Bardzo się cieszę, czytając Wasze pozytywne komentarze, od razu chce mi się tłumaczyć dalej! Jestem szczęśliwa, że Wam się to podoba :) Piszcie w komentarzach opinie, bo postanowiłam przetłumaczyć Wasze komentarze na angielski i wysłać do autorki opowiadania - niech wie, co polscy czytelnicy sądzą o jej twórczości :) Jak widzicie, pojawił się post 'Osoby Informowane'. Jeśli jest ktoś, kto chciałby tam dołączyć, proszę pisać w komentarzach pod tamtym postem a Was dodam. Następny rozdział będzie jutro, bo już mam go prawie przetłumaczonego :)

Swaggie. x